HRM – ეს არის საინფორმაციო-ანალიტიკური რუბრიკა ადამიანური რესურსების მართვის შესახებ. აქ იხილავთ ინტერვიუებს ამ სფეროში მოღვაწე წარმატებულ პრაქტიკოსებთან, HR სიახლეებს, აქტუალური თემების მიმოხილვას, სტატისტიკას, ტენდენციებსა და ა.შ
ჩვენი მიზანია საზოგადოებას გავაცნოთ წარმატებული და პროფესიონალი HR სპეციალისტები. HRM სწორედ ამისთვის შეიქმნა.
ჩვენი რუბრიკის პირველი სტუმარი – ეკა ლომიძეა, რომელიც უკვე 7 წელია “რედისონ ბლუ ივერია”-ს HR დეპარტამენტს ხელმძღვანელობს. ეკა პროფესიით ფსიქოლოგია, დამთავრებული აქვს ივანე ჯავახიშვილის სახელმწიფო უნივერსიტეტი. რის შემდეგაც სასწავლებლად ამერიკაში გაემგზავრა. საქართველოში ამერიკიდან დაბრუნებულმა HR-ის მიმართულებით დაიწყო მუშაობა.
HR hub გთავაზობთ საინტერესო ინტერვიუს ეკა ლომიძესთან.
რატომ გადაწყვიტეთ ადამიანური რესურსების მიმართულებას გაყოლოდით?
სრულიად შემთხვევით მოვხვდი ამ სფეროში. მე როდესაც ჩამოვედი ამერიკიდან, მაშინ „მაგთიკომი“ იხსნებოდა და შევიტანე განაცხადი. სწორედ მისმა დირექტორმა მიბიძგა ამ სფეროსკენ. მე უფრო ფსიქოლოგიური მიმართულებით მინდოდა მუშაობა.
პროფესიული თვალსაზრისით რა მოგცათ ამერიკაში გატარებულმა წლებმა?
ძალიან ბევრი რამ მომცა. ხედვა მომცა სხვა. საქართველოში, ჩემს პროფესიაში საკმაოდ საფუძვლიანი თეორიული ცოდნა მივიღე. იქ უბრალოდ მასწავლიდნენ პრაქტიკაში როგორ უნდა გამომეყენებინა, მაგრამ მთავარი ეს არ არის. საზღვარგარეთ როცა მიდიხარ, ხედვა გეცვლება საერთოდ. დავინახე რომ სამყარო დიდია, ბევრი ადამიანია, რაღაცნაირად სტერეოტიპების მსხვრევა მოხდა. ძალიან ტოლერანტული გავხდი ყველა ადამიანის აზრის მიმართ. ეს იყო ალბათ ყველაზე მნიშვნელოვანი.
თქვენი აზრით, რომ არა ამერიკული განათლება, იქნებოდით თუ არა დღეს ასეთი წარმატებული HR მენეჯერი ?
რამდენად წარმატებული ვარ, ეგ საკითხავია … ალბათ ძალიან ბევრი დამაკლდებოდა. იმიტომ რომ ამერიკამ თავდაჯერება მომცა. პირველად ჩემი თავი იქ უფრო გავიცანი, რადგან მარტო დავრჩი საერთოდ.
რედისონის გახსნის დღიდან, უკვე 7 წელია რაც აქ მუშაობთ. ამ ხნის განმავლობაში არასდროს გიფიქრიათ სამსახურის შეცვლაზე?
არა, მე საერთოდ არ მიყვარს სამსახურების ხშირი ცვლა. განსაკუთრებით, როცა გახსნის პროცესში ხარ ჩართული, იმდენად დიდი ამაგი გაქვს და იმდენად მონაწილეობ კულტურის ჩამოყალიბებაში, რომ არა, ნამდვილად არც ერთი წამი არ მიფიქრია.
HR hub-ში, პრეზენტაციის დროს აღნიშნეთ, რომ რედისონში თავს ისე გრძნობთ, როგორც საკუთარ სახლში. რამ განაპირობა თქვენი ასეთი დამოკიდებულება?
თვითონ რედისონი არის ქსელი, რომელიც საოცრად კომფორტულია თანამშრომლებისთვის. მართლა ძალიან ბევრი ადამიანი მინახავს ვინც გადასულა სხვა სასტუმროში. თუმცა ყველა აღნიშნვადა, რომ რედისონში რაც იყო, ის იქ არ იყო. მართლა ოჯახია, ყველა მხარში გიდგას. საოცრად კრეატიული კომპანიაა. არ არიან ჩარჩოებში ჩასმულები, არ არიან შეზღუდულები. ის ესმით, რომ შენ შეგიძლია წვლილი შეიტანო. ეს არის მთავარი. საქართველოს რაც შეეხება ძალიან ცოტა კომპანიაა, რომელიც ასეთ კომფორტს უქმნის და განვითარების შესაძლებლობას აძლევს თანამშრომლებს.
თქვენი აზრით, როგორი ხელმძღვანელია ეკა ლომიძე თანამშრომლებისთვის?
მე ჩემს თავს საერთოდ არ ვეძახი უფროსს. მგონია, რომ უფრო დამხმარე ვარ, ვიდრე მენეჯერი. ხანდახან იმასაც მეუბნებიან, რომ შენ არ ხარ HR მენეჯერი. მე არ ვარ მაკონტროლებელი ადამიანი. მე ვარ იმისათვის რომ ადამიანს ვკითხო-მომიყევი, რა მოხდება, შენ რომ ეს არ გააკეთო და თვითონვე მიდიან დასკვნამდე, რომ ჯობს გააკეთონ.
როგორ ხდება რედისონში კადრების აყვანა?
პირველ რიგში ვაკანსია უნდა იყოს გამოცხადებული. ამის შემდეგ იწყება გასაუბრება. მე უფრო ბოლოსკენ ვერთვები, რადგან ჩემთვის არ ვირჩევ თანამშრომლებს. მენეჯერებმა თვითონ უნდა აარჩიონ. მე უბრალოდ ვამოწმებ იმას, რასაც მენეჯერმა შეიძლება ყურადღება არ მიაქციოს. ისინი ამოწმებენ ტექნიკურ მხარეს. მე უკვე მივდივარ რედისონის რეზიდორის (საქართველოში “რადისონ ბლუს” სასტუმროების მმართველი კომპანია) სტანდარტებით. თვითონ რეზიდორს ჩამოყალიბებული აქვს ასეთი პროფილი:
ძალიან მარტივი თვისებები გვაქვს გამოტანილი, რაც ჩვენთვის მნიშვნელოვანია. მაგალითად,როგორიც არის, ურთიერთობის უნარი.
რას ანიჭებთ უპირატესობას თანამშრომლის შერჩევისას?
გააჩნია პოზიციას. გასაუბრება ჩვენთან არის საკმაოდ სტრუქტურული ხასიათის. ძალიან ხშირად სივი არც მაინტერესებს. სივი ნიშნავს უბრალოდ, რომ ვიღაც დაინტერესებულია ჩვენით. მთავარია მომიყვეს ის, რასაც ვეკითხები.
დავუშვათ მაინტერესებს, რამდენად შეუძლია ადამიანებთან ურთიერთობა. კითხვას ვუსვამ წარსულიდან: მომიყევი როდის შეძელი რაღაც ჯგუფის აზრის შეცვლა. ძალიან კონკრეტული კითხვაა, რომელზეც ბევრი ფიქრი გჭირდება. თუმცა რაღაც მომენტში აუცილებლად პოულობ პასუხს. ასევე ვეკითხები ხოლმე: რა იყო შენთვის ყველაზე დიდი წარმატება, მომიყევი რატომ, რამ გამოიწვია ეს. საშინლად ვერ ვიტან და არასდროს ვეკითხები-ახლა მე რომ დაგნიშნო სეილის დირექტორად, როგორ გაყიდი სასტუმროს.
როგორ უმკლავდებით თანამშრომლებს შორის არსებულ კონფლიქტურ სიტუაციებს?
მე არანაირად არ ვთვლი, რომ HR-ის მოვალეობაა მათრახით იაროს. სიამოვნებას არ მანიჭებს საყვედურების წერა და თანამშრომლების სამსახურიდან გაგდება. ორიენტაციის დროსვე ვიძახი, რომ როდესაც გუნდი ხართ თქვენ თვითონ უნდა იმუშაოთ რომ იყოთ წარმატებული. ბევრი კონფლიქტი ჩვენთან არ არის, ან ჩემამდე არ მოდის. თუმცა საერთოდ არსებობს ორი სახის კონფლიქტი. ერთი არის სამსახურეობრივი, რომელიც ძალიან ადვილად მოგვარებადია, მეორე – პიროვნული, რომელსაც რაც არ უნდა მაგარი იყო, ვერაფერს უშველი. მხოლოდ ორი გზა გვაქვს: დააშორო ეს ორი ადამიანი. თუ ამან არ უშველა, მეორე ფაზაა, როცა ორივე დატოვებს სამსახურს. სიმართლე რომ გითხრათ, ეს მეორე ფაზა არცერთხელ არ დამდგარა. მართლა თვითონ აგვარებენ.
Yes I Can (დიახ მე შემიძლია) რედისონის სასტუმროს მენეჯმენტის ძირითადი კონცეფციაა და მომსახურების ფილოსოფიას წარმოადგენს. ეს რეზიდორ ჯგუფის მთავარი სლოგანი და რედისონის თანამშრომლების ცხოვრების წესია. თქვენთვის რას ნიშნავს „Yes I Can“ ?
ეს არის ჩვენი კომპანიის ხედვა. ჩემთვის ეს ნიშნავს ურთიერთობებს, კეთილგანწყობას და უფლებამოსილებას. ეს არ ნიშნავს, რომ სტუმარს ყველაფერზე თავი დაუქნიო. ჩვენ გვყავს თანამშრომლები, რომლებსაც შეუძლიათ არა მარტო ერთმანეთთან, არამედ სტუმრებთანაც თვითონ მოაგვარონ პრობლემები. თითოეულ თანამშრომელს აქვს იმდენი ძალაუფლება, რომ გააკეთოს ეს. აი ეს არის yes I can, ეს არის თავდაჯერებულობა, ძალაუფლება, ნდობა, მე ყველაფერი შემიძლია.
დაასახელეთ სამი რამ, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია ადამიანური რესურსების მართვის სფეროში, წარმატების მისაღწევად ?